الا قـرار دل و جانِ بی‌قـرار ظهورت!            کدام جمعه بُوَد روز و روزگار ظهورت؟

کدام روز به شب می‌رسد که آمده باشی؟            کدام جمعه شود شنبه بر مدارِ ظهورت؟

خوش آن سپیده! که نور از خیام سبز تو گیرد            خوش آن سحر! که برآید به افتخار ظهورت

دعـای عهـد بخـوانم در آرزوی قـیامت            سرشک شوق فشانم به ره‌‌گذار ظهورت

بهار مبعـث پیـغـمبری گرفت جهان را            شکـوه دیگر بعـثـت بُوَد بهـار ظهورت

گره‌گشای دو عالم، دعای من همه این است            که دست حق بگشاید گره ز کار ظهورت

ز قطره‌قطرۀ آن چشمه‌چشمه نور بجوشد            ز کـوثـری که برآید ز آبـشار ظهورت

ز بس شکوفۀ رحمت بریزد از همه جانب            شکوفه‌زار شود خاک ره‌گذار ظهورت

خوش آن سحر! که نصارا گشوده چشم ببینند            بُوَد مسیح مقـدّس، طلایـه‌دار ظهـورت

شرایطی‌ست در این انتظار و من که ندارم            دلم خوش است که هستم در انتظار ظهورت